Андрэй Мітрафанавіч Кіжаватаў нарадзіўся 31 жніўня 1907 г. у сяле Селікса Гарадзішчанскага павета Пензенскай губерні (цяпер сяло Кіжаватава Бясонаўскага раёна Пензенскай вобласці) у сялянскай сям’і. У Чырвонай арміі з 15 лістапада 1929 г. Закончыў школу малодшага каманднага саставу ў артылерыйскім дывізіёне, у 1930 г. стаў камандзірам гарматы ў асобным конным дывізіёне Заходняй пагранічнай акругі.

Таццяна Міхайлаўна Ходцава нарадзілася 14 студзеня 1929 г. у г. Харкаве Украінскай ССР. Калі Тані было два з паловай гады, засталася без мамы. У час Вялікай Айчыннай вайны перажыла нямецка-фашыскую акупацыю. У шаснаццаць страціла бацьку, жыла ў сям’і брата.

Аркадзь Анісімавіч Крупеннікаў нарадзіўся ў 1923 г. у в. Піскома Кавернінскага раёна Ніжагародскай вобласці. У красавіку 1942 г. (тады ён быў вучнем 10-га класа) атрымаў павестку ў ваенкамат і быў накіраваны ў Арзамасцкае кулямётна-мінамётнае вучылішча.

Рускі савецкі пісьменнік, драматург, сцэнарыст Барыс Львовіч Васільеў нарадзіўся 21 мая 1924 г. у Смаленску ў сям’і афіцэра. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны Барыс Васільеў дабравольцам пайшоў на фронт у складзе знішчальнага камсамольскага батальёна. Затым служыў у 8-м гвардзейскім паветрана-дэсантным палку 3-й гвардзейскай паветна-дэсантнай дывізіі. У сакавіку 1943 г. быў паранены пад Вязьмай. Пасля шпіталя накіраваны на вучобу ў Ваенную акадэмію бранятанкавых і механізіраваных войск імя І. В. Сталіна, закончыў інжынерны факультэт (1946), служыў на выпрабаванні новых танкаў на Урале. Звольнены ў запас ў 1954 г. у званні капітан-інжынера

Брэсцкая крэпасць стала сімвалам мужнасці савецкіх воінаў на пачатку Вялікай Айчыннай вайны. Беларускі драматург Канстанцін Лявонавіч Губарэвіч (1907–1987) у 1949 г. напісаў п’есу ў 3-х актах 8-мі карцінах «Цытадэль славы», якая распавядала аб гераічнай абароне Брэсцкай крэпасці ў чэрвені 1941 г. Гэта быў адзін з першых мастацкіх твораў аб героях-абаронцах крэпасці. П’еса была пастаўлена рэжысёрам Канстанцінам Мікалаевічам Саннікавым у Беларускім драматычным тэатры імя Я. Купалы. Прэм’ера – 4 кастрычніка 1950 г. Аднак спектакль аказаўся незаўважаны крытыкамі і гледачамі, праз некалькі прадстаўленняў зняты з рэпертуару.

Аляксандр Іванавіч Махнач нарадзіўся 27 жніўня 1922 г. у в. Забалацце Уздзенскага раёна Мінскай вобласці ў сялянскай сям’і. У 1935–1939 гг. вучыўся ў Уздзенскай сярэдняй школе, скончыў 8 класаў і паступіў у Мінскае ваеннае пяхотнае вучылішча (1939). У 1940–1941 гг. — курсант Калінкавіцкага пяхотнага вучылішча, якое скончыў у званні лейтэнанта.

Фёдар Васільевіч Рабаў нарадзіўся 9 чэрвеня 1921 г. у вёсцы Ігуменцава Вязнікаўскага раёна Уладзімірскай вобласці. У дзяцінстве быў дапытлівым, умелым хлопчыкам. Сам змайстраваў шашкі, санкі, умеў іграць на балалайцы і гармоні. Юнаком яго выбралі культарганізатарам, ладзіў вечары для вясковай моладзі. Пасля заканчэння сямі класаў Лукноўскай школы працаваў слесарам-наладчыкам на Лукноўскай ткацкай фабрыцы імя Ф. Энгельса.

Іван Піліпавіч Акімачкін нарадзіўся ў чэрвені 1910 г. у вёсцы Крутое Калужскай губерні (цяпер Ігнатаўскага сельсавета Людзінаўскага раёна Калужскай вобласці) у сялянскай сям’і. Працаваў на заводзе. У Чырвоную армію прызваны ў 1931 г. Закончыў ваеннае артылерыйскае вучылішча, служыў у артылерыйскім дывізіёне ў Рэчыцы Гомельскай вобласці; у 1939 г. дывізіён пераведзены ў Брэст. Лейтэнант І. П. Акімачкін — начальнік штаба 98-га асобнага супрацьтанкавага артылерыйскага дывізіёна 6-й стралковай дывізіі, які размяшчаўся ў казематах Усходняга вала Кобрынскага ўмацавання Брэсцкай крэпасці.

Цімяран Хабулавіч Зінатаў нарадзіўся ў 1920 г. у сяле Улханава ў Башкірыі. Імя Цімяран па-татарску азначае «жалезны». З пятнаццаці гадоў працаваў на будаўніцтве чыгункі Акмолінск – Карталы. Быў прызваны ў Чырвоную армію. У 1941 г. — курсант палкавой школы 44-га стралковага палка 42-й стралковай дывізіі. Камандзір палка — маёр Пётр Міхайлавіч Гаўрылаў. Палкавая школа месцілася ў Брэсцкай крэпасці.

Дзеянні гітлераўскай Германіі 1938 г. былі пагрозай суверэнітэту Польшчы. У сакавіку 1939 г. штаб Войска Польскага пачаў перадыслакацыю войск з усходу бліжэй да польска-германскай граніцы, правёў частковую мабілізацыю. У чэрвені частка падраздзяленняў Брэсцкага гарнізона была перавезена па чыгунцы ў раёны мяркуемай абароны.